vrijdag 11 oktober 2013

Opzij, opzij, opzij

Door: Lida
vrijdag 11 oktober 2013

Elke doordeweekse ochtend dirigeer ik mijn kinderen, mijn huisdieren en mezelf door de eerste uren van de dag heen. Zou iemand de moeite zou nemen om al mijn handelingen versneld in een film te zetten, zou dat wellicht een leuke slapstick opleveren.

Koffie
Kwart over 6, wekker gaat af. Nog donker. Ik stap slaapdronken uit bed, vind op de tast het lichtknopje, stommel naar de badkamer en ga vervolgens naar beneden. Hond stommelt achter mij aan. Beneden doe ik de verwarming aan en laat ik de kat naar binnen; twee minuten later wil dezelfde kat weer naar buiten, vraag me niet waarom. Ik vul het Senseoapparaat met water, het waterreservoir is namelijk altijd leeg. Daarna brood voor mezelf smeren, lunchpakketjes klaarmaken, kinderen roepen zodat ze zich kunnen douchen en aankleden. Hond eten geven. Het is bijna kwart voor 7 dus ik heb vier minuten tijd om mijn te krant te lezen en een kop koffie te drinken. Tussendoor spreek ik de kinderen nog drie keer bemoedigend toe en meld ik hen dat het de hoogste tijd is. Laatste slok koffie wegwerken en beneden aan de trap krijsen dat de kinderen nu toch ECHT hun bed uit moeten komen. Kat weer naar binnen laten en eten geven. Hond en kat uit elkaar houden. Eigen bord naar de keuken, ontbijt voor de kinderen klaar zetten.

Pubers
Zeven uur. Zelf naar boven voor een snelle douche. Daar genegeerd worden door twee chagrijnige pubers die zich met trage bewegingen aan het aankleden zijn. Zij hebben vooral geen haast. Tijdens douchen vragen beantwoorden in de trant van: Heb jij mijn passer, etui, sportkleren of Duitse boek gezien? Afdrogen, make-up op doen en aankleden voor ochtendwandeling met de hond.

Zwaaien
Half 8. Kinderen toespreken dat ze ontbijtspullen moeten opruimen. Daarna puber één de deur uitwerken, maar wel eerst tas checken. Ja, ik weet het, dat moet hij zelf doen, maar drie keer raden wie het mag oplossen als zijn ov-kaart ontbreekt of de sleutel van zijn fiets net in zijn andere jaszak zitten. Vriendelijk zwaaien door het raam. Laatste bordjes afwassen. Puber twee de deur uit werken. Extra check is hier niet nodig, vriendelijk uitzwaaien wel. Hond uitlaten. Onder weg praatje maken met andere hondenbezitters. Snel naar huis. Andere kleren en schoenen aan doen. Sleutels zoeken, zijn altijd kwijt terwijl ik ze echt op een vaste plek leg. Aanwezigheid van mobiel en leesbril checken. Hond aaien, kat aaien.

Haast
Blik op de klok werpen, bijna half negen. Wel een beetje opschieten, dan ben ik nog op tijd voor mijn werk. Zo, de dag kan eindelijk gaan beginnen. Ergens in mijn achterhoofd zingt de sonore stem van Herman van Veen:  …Wij hebben ongelofelijke haast…..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten