Over overspelige over-over-over-overgrootmoeders

Door: Lida

De meeste mensen die ik ken, dagdromen wel eens over een bijzondere plek in deze wereld. In de trant van ‘als ik de staatsloterij zou winnen’ of voor de wat ouderen onder ons: ‘als ik straks niet meer hoef te werken’.

Natuurlijk is dat voor iedereen een andere plek. Ik ken mensen die lichtjes in hun ogen krijgen als Toscane ter sprake komt. Mensen die verlangend uit het raam staren als ze denken aan Zuid-Afrika. Of die gewoon heel blij worden van het Texelse strand. Dat speciale gevoel gaat verder dan een leuke vakantiebestemming, die plek voelt gewoon als een tweede thuis.

Vorig leven
Ik vraag me wel eens af waar dat gevoel vandaan komt. Heeft het te maken met een vorig leven? Ik zag ooit op tv mensen die gedetailleerd een gebouw konden beschrijven in een buitenlands dorpje waar ze in dit leven nog nooit geweest waren. Dus wie weet. Of heeft het met onze voorouders te maken? Had een overspelige over-over-over-overgrootmoeder misschien een affaire met een straatmuzikant? Of met een Spaanse soldaat in de Spaanse burgeroorlog. Ach, wie zal het zeggen. Het klinkt in elk geval romantisch. En het zou mijn uiterlijk en mijn voorliefde voor landen aan de Middellandse zee in elk geval wel verklaren.

Noordwesten
Maar hoe graag ik ook naar het zuiden van Europa vertrek, voor mijn bijzondere plek in de wereld moeten we het kompas vanaf hier wat meer op het noordwesten zetten, naar ‘The emerald Island’. Ierland, het land met de verrassende, ruige en liefelijke landschappen. Het land waar mensen in zangerig Gaelic overal een praatje met je maken, waar de huizen in de meest dramatische kleuren geschilderd zijn. Waar het heel hard kan regenen, maar waar de zon vervolgens extra helder schijnt.

Dramatisch
Ik heb geen idee waarom juist dit land mij zo raakt. Waarom ik na elk bezoek met pijn in mijn hart naar huis vertrek. Ierland is ‘my beloved country’, het land dat mijn ziel beroert. En zeg nou zelf, zo’n dramatische einde van een column kun je toch alleen bedenken als Keltisch bloed door je aderen stroomt. Al is het maar een klein beetje.

Feicfidh mé thú an tseachtain dár gcionn!