Als de temperatuur de tien graden overstijgt en de winter is, althans volgens de kalender, voorbij, dan gebeurt er wat in de hoofden van mensen. Dan moet alles schoon… Vroeger noemden we dat de voorjaarsschoonmaak. Het hele huis ging op zijn kop, alle kasten leeg, ramen open, frisse lucht naar binnen. Moeder de vrouw was er maar druk mee.
Tegenwoordig is dat volgens mij allemaal anders. Volgens mij dan. Want ik heb nog nooit aan voorjaarsschoonmaak gedaan. Ik hou mijn huis keurig netjes ‘bij’, ruim de kasten op wanneer ik daar zin in heb (dus: af en toe) en zeem de ramen wanneer het nodig is (dus: bijna nooit). Er zullen ongetwijfeld nog genoeg mensen zijn die wanneer de krokussen tevoorschijn schieten met het schoonmaakvirus besmet worden en de boel binnen volledig op zijn kop zetten. En doorgaans zijn dat vrouwen, dat is nu blijkbaar genetisch zo bepaald. Maar ik behoor niet tot die categorie. Daar ben ik eerlijk in.
Wat me tegenwoordig opvalt, is dat wanneer de eerste zonnestralen verschijnen, de heren zich laten zien. Niet om het huis eens op zijn kop te zetten. Nee, zij vertonen zich dan buiten, gewapend met de hogedrukspuit. Wat de vrouwen binnenshuis doen en deden, doen zij nu buitenshuis. De tuin en de bijbehorende tegelvloer ‘lenteklaar’ maken. Zo is onze buurman nu al ruim twee uur bezig met het schoonspuiten van ongeveer 40 vierkante meter tegels. Best lang en behoorlijk irritant. Wel eens twee uur bijna onafgebroken naar het geluid van een hogedrukspuit moeten luisteren?
Van zijn lentekriebels krijg ik de kriebels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten