“Eet jij nog steeds geen vlees? Ook geen vis? En kip?” Zeker nu de feestdagen weer voor de deur staan, moet ik als vegetariër dit soort vragen maar al te vaak beantwoorden.
Overigens werd ik niet zomaar vegetariër. Daar ging een stuk bewustwording aan vooraf. Ik voerde gesprekken, luisterde naar mensen die mij hierin voorgingen, las informatie en keek naar beelden. Daarna was de beslissing verrassend eenvoudig. Voor mij geen vis of vlees meer en zuivel vermijd ik. Spijt heb ik daar nog geen moment van gehad. Qua eten ging er voor mij een nieuwe, verrassende en vooral smakelijke wereld open.
Toch kan in mijn omgeving nog steeds niet iedereen aan mijn manier van leven wennen. Veel mensen hebben bepaalde vooroordelen. Niet alleen over vegetariërs, maar over mensen die anders in het leven staan dan zijzelf. Vooroordelen die overigens vaak voortkomen uit onwetendheid.
Vooroordelen
Ook ik dacht vroeger dat vegetariërs bij voorkeur in zelfgebreide truien liepen. Hun voeten gestoken in geitenwollen sokken die op hun beurt weer gehuld waren in sandalen. Van nep-leer of van touw, uiteraard. Daarnaast reden vegetariërs op oude fietsen en woonden ze in een kraakpand. En ze zagen er allemaal bleek uit. Want geen vis of vlees, dat kon niet gezond zijn. Ben ik nog een vooroordeel vergeten? Gelukkig weet ik inmiddels beter.
Verschillen
Natuurlijk gaan niet alleen vegetariërs anders met hun voedsel om. Steeds meer mensen worden bewuster van dat wat ze eten of drinken. Ze eten lactose- en glutenvrij, schrappen koolhydraten van hun menu, zijn veganist, koken hun voeding niet of eten uitsluitend voedingsmiddelen met het predikaat halal of koosjer. Iedereen heeft daarvoor zo zijn of haar eigen redenen of (geloofs)overtuiging.
Zonder en met
Recent nodigde een vriendin mij voor het eten uit. Vanwege haar gezondheid volgt zij, met positief resultaat, het Paleo-dieet. Voor haar dus onder andere geen lactose, gluten of groenten van de nachtschadefamilie. Maar wel vlees en vis. Met veel enthousiasme had zij een overheerlijke driegangenmaaltijd bereid. Zonder ‘van-alles-en-nog-wat’ maar mèt heel veel andere smakelijke ingrediënten. Haar uitgangspunt: “Wat hebben we gemeenschappelijk?”
Bewust
Dat uitgangspunt, zou ik zo graag willen benadrukken. Maar al te vaak merk ik dat mensen die bewust met hun voeding omgaan, het nodig vinden om anderen op de vingers te tikken. En dat vind ik jammer. Want waarom kijken we niet naar onze overeenkomsten?
Overeenkomsten
Is dat niet waar het altijd om draait? We kijken teveel naar de verschillen, niet naar onze overeenkomsten. We voerden en voeren er bloedige oorlogen om, gingen en gaan heftige discussies aan, probeerden en proberen die ander te overtuigen van ons gelijk. Laten we dat gewoon niet meer doen. Laten we vanaf nu vooral kijken naar wat we met elkaar gemeen hebben. Net zoals mijn vriendin dat deed toen ze mij te eten vroeg en een maaltijd bereidde die zonder meer the best of both worlds was. Smaakvolle Kerstdagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten