Wat waren ze streng...

Door: Conny

Het boek over tramlijn 4 vordert gestaag. We hebben inmiddels veel mensen gesproken. Dat waren vaak ook onverwachte ontmoetingen waar we emotionele, grappige of ontroerende verhalen te horen kregen. Soms was het best even slikken…

Maar een boek over een tram wordt niet compleet als er niet iets over de trams zelf in staat. Dus mochten we op ons verzoek een bezoek aan het Trammuseum aan de Kootse Kade in Rotterdam Hillegersberg brengen. Het museum, dat elke eerste zaterdag van de maand open is, werd speciaal voor ons geopend. Hulde voor de RET! 

We wisten eigenlijk niet zo goed wat ons te wachten stond. Een soort Spoorwegmuseum in het klein? Ik ken de omgeving daar en weet dat het huidige museum vroeger de tramremise was. Wat zou er te zien zijn? 

Deel van mijn verleden
Joachim, de communicatiemedewerker van de RET, zat al buiten in het zonnetje op ons te wachten. Bij binnenkomst viel mijn mond open. Daar stond een deel van mijn verleden! Ik herkende een groot aantal van de tentoongestelde trams (niet allemaal natuurlijk, zo oud ben ik nu ook weer niet…) en kon mij zelfs herinneren op welke lijn ze vroeger reden. Lijn 11, het kleine trammetje, daar reed ik vroeger als het heel slecht weer was, mee naar de lagere school. Lijn 5 de gele ‘Tingelingeling-tram’, daar ging ik soms mee naar de middelbare school, ook uitsluitend met heel slecht weer. Maar ook bij het zien van de tram met de reclame van Noorderglashandel J. van Oostendorp kwamen de herinneringen boven, want we woonden vroeger tegenover dit bedrijf.

Pic. Martin Hogeboom

Aantrekkingskracht
We mochten ook in de trams klimmen. Dat hoefde ons geen twee keer te worden gezegd. Vooral de hele oude trams hadden een behoorlijke aantrekkingskracht. Het was zo grappig om daarin rond te lopen. We belandden in een tramstel dat twee kanten uit kon rijden. Aan het einde van de rit liep de bestuurder door de tram en kon hij aan de achterkant, of de voorkant zo u wil, hetzelfde bestuurssysteem hanteren als aan de voorkant, of de achterkant zo u wil. En ook de stoeltjes konden twee kanten op. Het was een kwestie van het omzetten van de rugleuningen. Zo zat je dus altijd vooruit. Over ringlijnen werd blijkbaar nog niet nagedacht… 

Bordjes
Wat ons in de oude trams het meeste opviel, waren de bordjes die her en der in de trams hingen: ‘Vlug in- en uitstappen’, ‘Waarschuwing: het is gevaarlijk eenig lichaamsdeel of voorwerp buiten het rijtuig te houden’, ‘Niet rooken’, ‘Niet spuwen’, ‘Bij het uitstappen met de linkerhand, het linkerhandvat vasthouden’. Ik kan maar een ding concluderen: wat waren ze vroeger streng…

Pic. Martin Hogeboom

Hondengedrag

Door: Lida

Mijn hond Noa weet meestal al van grote afstand andere honden in te schatten. Soms zwaaien beide staarten vanaf de eerste blik heftig alle kanten op. Dat betekent dan zoiets van: ….’Oh wat ben jij leuk!’. Andere honden kan ze straal voorbij lopen (I don’t hate you, I just ignore you…) en er zijn honden waarvoor ze juist liever een straatje extra om gaat (eng!!!). Bij twee honden die in onze buurt wonen, van die lekkere gespierde reuen die net een kop groter zijn dan Noa, gaat ze helemaal los. Euforisch springt ze op hen af en rent ze in het rond.

Maar heel af en toe blijft het wat onzeker. Dan is er eerst een diepgravend geuronderzoek nodig van bepaalde edele delen. De uitkomst daarvan is wisselend...Het grappige is dat de reactie van de andere hond, bijna altijd identiek is aan die van haar. Dit verschijnsel vind ik toch zo fascinerend.

Pic: Remco Stunnenberg

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen denk ik dan wel eens: Was het bij mensen maar net zo makkelijk. Konden ook wij maar van een afstand en net zo onbevangen ‘die ander’ inschatten. Hoe handig zou het niet zijn om meteen te weten of de liefde van twee kanten komt. Of de sympathie. Of juist de antipathie. Of dat de klik er gewoon helemaal niet is.

Maar hoe zou dat dan bij mensen gaan? Ik zie het in gedachten al voor me. Stel, je hebt een zakelijke afspraak met iemand die je niet kent. Van een afstand zie je al meteen dat het goed zit. En dus begroet je elkaar vol enthousiasme. Of je vindt iemand juist helemaal niks. Nou, laat die afspraak dan ook maar zitten. Zo, dat scheelt een hoop tijd!

Natuurlijk doen zich ook dan situaties voor dat het niet meteen duidelijk is. Dan moeten mensen elkaar dus eerst gaan besnuffelen, hetzij vluchtig, hetzij wat uitvoeriger. Daarna lopen mensen misschien wel gewoon weg, zonder nog een woord met elkaar te wisselen. Of er volgt een gezellige rondedans, waarna ze gezellig arm in arm samen hun weg vervolgen.

Wat een gekke wereld zou dat worden. Toch?