Mijn hond Noa weet meestal al van grote afstand andere
honden in te schatten. Soms zwaaien beide staarten vanaf de eerste blik heftig
alle kanten op. Dat betekent dan zoiets van: ….’Oh wat ben jij leuk!’. Andere honden
kan ze straal voorbij lopen (I don’t hate you, I just ignore you…) en er zijn
honden waarvoor ze juist liever een straatje extra om gaat (eng!!!). Bij twee
honden die in onze buurt wonen, van die lekkere gespierde reuen die net een kop
groter zijn dan Noa, gaat ze helemaal los. Euforisch springt ze op hen af en
rent ze in het rond.
Maar heel af en toe blijft het wat onzeker. Dan is er eerst
een diepgravend geuronderzoek nodig van bepaalde edele delen. De uitkomst
daarvan is wisselend...Het grappige is dat de reactie van de andere hond, bijna
altijd identiek is aan die van haar. Dit verschijnsel vind ik toch zo
fascinerend.
 |
| Pic: Remco Stunnenberg |
Tijdens mijn dagelijkse wandelingen denk ik dan wel eens: Was
het bij mensen maar net zo makkelijk. Konden ook wij maar van een afstand en
net zo onbevangen ‘die ander’ inschatten. Hoe handig zou het niet zijn om
meteen te weten of de liefde van twee kanten komt. Of de sympathie. Of juist de
antipathie. Of dat de klik er gewoon helemaal niet is.
Maar hoe zou dat dan bij mensen gaan? Ik zie het in
gedachten al voor me. Stel, je hebt een zakelijke afspraak met iemand die je
niet kent. Van een afstand zie je al meteen dat het goed zit. En dus begroet je
elkaar vol enthousiasme. Of je vindt iemand juist helemaal niks. Nou, laat die
afspraak dan ook maar zitten. Zo, dat scheelt een hoop tijd!
Natuurlijk doen zich ook dan situaties voor dat het niet
meteen duidelijk is. Dan moeten mensen elkaar dus eerst gaan besnuffelen, hetzij
vluchtig, hetzij wat uitvoeriger. Daarna lopen mensen misschien wel gewoon weg,
zonder nog een woord met elkaar te wisselen. Of er volgt een gezellige
rondedans, waarna ze gezellig arm in arm samen hun weg vervolgen.
Wat een gekke wereld zou dat worden. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten