Taalvoutje ;-)

Door: Conny

Een paar dagen geleden liep ik in het centrum van een grote stad. Dan hoef je alleen je ogen maar de kost te geven en dan heb je zo een top-tien van momenten van verbazing. Observeren is voldoende, je hoeft niet eens veel moeite te doen om ‘gekke’ dingen te zien. Ja, wat is ‘gek’ natuurlijk, alles is relatief. Wat voor de een de normaalste zaak van de wereld is, is voor de ander een bron van vermaak of (en dat is dan voor de persoon in kwestie wellicht minder leuk) ergernis.

Nu pretendeer ik niet een taalwonder te zijn. Alhoewel, taal is zeg maar echt mijn ‘ding’… Maar soms vraag ik mij af: hoe kan het. Ik liep dus in het centrum. Dat op zich was trouwens al een wonder, want het is tegenwoordig heel normaal dat er op zoveel mogelijk knelpunten in die grote stad tegelijk aan zoveel mogelijk straten of wegen wordt gewerkt. Wegversmallingen, extra verkeerslichten die altijd op rood staan (hoezo ergernis…), omleidingen, opengebroken straten, noem maar op. Maar ik laveerde netjes door alles heen en presteerde het nog om op tijd en zonder stress op mijn afspraak te komen ook.

Ik liep dus in het centrum: stoep opengebroken. Maar er waren voorzorgsmaatregelen getroffen zodat de voetgangers niet zomaar de stadse diepte in konden duiken, met allerlei lichamelijke (en wellicht op termijn ook geestelijke) ongemakken tot gevolg. Het opengebroken stuk was netjes afgezet met tientallen meters rood-wit gestreept lint. Op dat lint was keurig iedere meter aangegeven waarom de stoep was opengebroken: electriciteitskabel.

Tja, dan verbaas ik mij toch. Iemand heeft weer een ander iemand de opdracht gegeven dit (waarschijnlijk) meterslange lint te bestellen en te bedrukken. Maar is er dan niemand die ziet dat het niet electriciteitskabel is maar elektriciteitskabel? Daar verbaas ik mij nu over.