Je wilt toch geen vellen...!

Door: Conny Rijken

Je weet natuurlijk al lang dat je er iets aan moet doen, daar heb je geen weegschaal voor nodig. Maar om die stap dan ook daadwerkelijk te zetten en daarmee de knop om te zetten… Dat kost tijd. En het lukt ook pas echt als je er helemaal klaar voor bent. En dat was ik.

Na de zomervakantie moest het gaan gebeuren. Dus had ik, toch wel een beetje nerveus, mijn eerste ‘date’ met Dennis, in wiens handen ik mijn lot legde. Tenminste zo zag ik het op dat moment. Inmiddels zijn we een tijdje verder en weet ik beter. Ik doe het helemaal zelf. Dennis is er voor de bemoedigende woorden op de momenten dat het minder gaat, of voor de high five als het boven verwachting gaat.

Want het gaat niet vanzelf, daar ben ik inmiddels wel achter. Je moet er wel wat voor doen… En er wat voor laten. Natuurlijk wil je per week minimaal een aantal kilo’s kwijt, maar zo werkt dat niet. ‘Rustig aan, je wilt toch geen vellen!’, was het antwoord als ik klaagde dat het niet snel genoeg naar mijn zin ging. 

Ik moest mijn eetpatroon veranderen. Dat betekende dat ik veel meer moest eten dan ik normaal gesproken deed. Stond ik te koken en zag ik de (in mijn ogen) enorme berg eten in de pan, dan dacht ik: dat krijg ik nooit weg! En inderdaad, soms lukte het ook niet. ‘Niet proppen!’, kreeg ik dan tijdens het wekelijkse weegmoment te horen. ‘Ja maar het staat toch op het menu,’ piepte ik nog. ‘Eten wat je kunt en langzaam aan de hoeveelheden wennen,’ was het strenge antwoord. Dat deed ik dan maar. En inderdaad, na een paar weken kon ik netjes de hoeveelheden eten die op het menu stonden.

Per dag zijn er een aantal zogenaamde eetmomenten: ontbijt, lunch, diner en drie tussendoortjes. Iedere 2,5 uur een ‘eetmoment’. Ook op kantoor moesten ze aan die eetmomenten wennen. Soms worden er grapjes over gemaakt en dan lach ik vrolijk mee. Want dan denk ik toch stiekem: straks lach ik het hardst!