Er zijn van die dagen dat alles klopt. Zo’n dag was het gisteren. Donderdag 13 maart 2014 en ik was jarig. In de huidige tijd word je dan op allerlei manieren gefeliciteerd. Via Twitter, mail, Facebook, Whatsapp en SMS. En gelukkig ook ‘In real life’, met een ferme handdruk en drie zoenen op de wang.
Dus ik voelde me de hele dag echt jarig. Daarbij werkte het weer ook enorm mee, want wanneer zit je half maart op een terrasje in de zon aan een lekkere cappuccino? En uitgerekend die dag stonden er ook allemaal leuke afspraken in de agenda in de stad waar ik altijd blij van word: Rotterdam. Delfshaven om precies te zijn.
So far so good. ’s Middags kwam ik in een bijzonder goed humeur thuis. En de blije dag was nog niet voorbij. Want mijn beide zoons (13 en 15) waren zowaar niet vergeten een cadeau te kopen. De jongste toverde een handige reiswekker tevoorschijn en de oudste had een bos rode rozen plus lieve kaart aangeschaft. Mmm…dacht ik…die rozen zien er niet al te vers uit. Maar ja, er is iets met een gegeven paard, een bek en vooral een puber die je niet wilt teleurstellen.
En nog steeds was de blije dag niet voorbij. Want eind van de middag verscheen mijn partner met een heuse pastamachine als cadeau en gingen we ’s avonds gezellig met zijn vieren uit eten. Bij Dunya Lokanta, altijd een aanrader.
En toen sloeg het weer om. Want vandaag, vrijdag 14 maart, is het mistig buiten. En is het binnen treurnis…Want de bloemen die ik van mijn oudste kreeg, bleken inderdaad niet al te vers meer te zijn. Zoals uit onderstaande foto blijkt….Inmiddels komt de stoom uit mijn oren want hoe durft een ‘echte’ bloemist deze rotzooi bij een jongen van 15 in zijn handen te duwen? Ik vind het schandalig. Blijkbaar is dit de manier waarop ondernemers met klanten omgaan. Ik neem zo eerst een bloeddrukpilletje en ga daarna met de desbetreffende bloemist bellen. Maar het kwaad is al geschied…treurnis dus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten