Schrijven is een vak

Door: Lida

Inspiratie zit in alles, zolang je er maar oog voor hebt. Het zit in mensen, in hun verhalen, in beelden, muziek, natuur, uitzicht. Het zit in… noem maar op. Natuurlijk bevat de ene dag meer inspiratie dan de andere. Een paar dagen geleden was zo’n dag.

Samen met mijn collega was ik aanwezig bij een training over de geheimen van gratis media-aandacht. De trainers waren Jan de Hoop (ja, die van het RTL ochtendnieuws en binnenkort ook te beluisteren als Pieter Post) en zijn man Coen Lievaart. ‘Al kennen ze ons in de buurt vooral als de baasjes van Bob…’.

Mensen

De verhalen die de heren vertelden waren inspirerend en bevatten flink wat ‘eye-openers’. Het uitzicht over Rotterdam vanaf de 16e etage van het Inntel Hotel, was adembenemend. Maar wat de dag vooral uniek maakte, waren de mensen en de groepsdynamiek.

Achterste rij

Het is interessant om de mensen om je heen te observeren. Zo viel me op dat mensen die geen enkele moeite hadden naar voren te lopen en het woord te nemen, bijna allemaal in het midden en vooraan zaten. Terwijl de wat meer bedeesde types vooral de laatste rij en de flanken bezet hielden.

Uitdaging

Ook ik bevond me op die achterste rij... Aan het einde van de dag stond het geven van een interview centraal. Wie durft? Ach, dacht ik, Jan is altijd zo aardig, die uitdaging durf ik wel aan. Dus onbevreesd stak ik mijn vinger op en mocht ik naast Jan op het podium plaatsnemen. Het verhaal dat ik wilde vertellen, had ik in mijn hoofd paraat. Helaas ontpopte Jan zich opeens tot een bijzonder onaangename interviewer. Die hele vervelende vragen stelde in de trant van: ‘Schrijven? Dat kan je toch ook bij de LOI leren? Daar hebben ze jou toch niet voor nodig?’. Ik raakte helemaal de draad kwijt. Na een vraag of zes transformeerde Jan gelukkig weer tot zijn normale aardige zelf. ‘Zo,’ zei hij. ‘En nu ga je de vragen die ik stel en die er helemaal niet toe doen gewoon negeren en ga je jouw verhaal vertellen.’ En wat bleek? Dat lukte. Zonder onbeleefd te worden, wist ik zijn vragen te pareren en kon ik alsnog mijn verhaal kwijt. Een leerzame ervaring. Bovendien zal ik voortaan meer respect hebben voor mensen die lastig gevallen worden door journalisten van bijvoorbeeld Pow Nieuws.

Vak

Eenmaal thuis overdacht ik de dag. En wist ik natuurlijk precies hoe ik op de vragen van Jan had moeten antwoorden. Ja, achteraf hè…. Want ja, schrijven kan iedereen. Net zoals fotograferen, gordijnen maken, een huis beveiligen, een presentatie geven en noem maar op. En dan ziet het er op het eerste oog waarschijnlijk nog redelijk uit ook. Al zal iedereen onmiddellijk het verschil zien en merken als deze activiteiten door een professional worden uitgevoerd. Want voor al deze dingen geldt: het is een vak. En zoals ik ook al het interview met Jan afsloot: ‘Dat leer je dus niet bij de LOI.’